عظمت و فضیلت نماز شب و تهجّد
از عظمت و فضیلت خیلی از مسائل بی خبر هستیم و به خیلی از اموری که اهل بیت (ع) مداومت داشتند بی اهمیت می باشیم ، و در عوض دنیا و مسائل مادی را با تلاش فراوان طلب می نماییم !
واقعا چرا ؟!نماز شب و تهجّد دارای آثار و برکات فراوانی می باشد و موجب خوشبختی در دنیا و آخرت می شود و کسی به مقامی از مقامات معنوی نمی تواند برسد ، مگر از طریق شب زنده داری و نماز شب !
به خاطر جشن عروسی ، دیدن سریال و فیلم های سینمایی ، پخش زنده ی فوتبال و . . . تا نصف شب بیدار می مانیم ، ولی یک دقیقه با خدای خود مناجات نمی نماییم !
آیا هنوز هم وقت بیداری از خواب غفلت و شب زنده داری فرا نرسیده است ؟!
بی خبری از عظمت نماز شب
[ ای طالب اُنس با حضرت دوست ] از جمله نوافلی که خیلی بر انجام آن تاکید شده ، نماز شب است و تو از عظمت این نماز بی خبری که آن نوری است در مقابل ظلمت ، و انسی است از وحشت ، و خلوتی است از کثرت ، و از امام صادق (ع) رسیده که « نماز شب ، موجب رضایت پروردگار و محبت ملائکه و سنت انبیاء و نور معرفت و اصل ایمان و راحتی بدن و کراهت و ناخشنودی شیطان و سلاح بر دشمنان و موجب اجابت دعا و قبولی اعمال و برکت در رزق و شفیع بین انسان و مَلکُ الموت و چراغ گور انسان و فرش پهلوی او در قبر و جواب منکر و نَکیر و در قبر مونس و زائر انسان تا روز قیامت است . و چون روز قیامت شود ، سایه ای بر بالای سر او و تاجی بر سر او و لباسی بر بدن او و نوری است که پیشاپیش او در حرکت بوده و پوششی بین او و آتش ، و حجّتی بین او و خداوند متعال و مایه ی سنگینی میزان و جواز و گذرنامه ی عبور او از صراط و کلید بهشت می باشد »
شب خیزان مناجاتی
[ ای سالک کوی حضرت حبیب جلّ جلاله ! ] در روایت آمده است که خدای متعال به یکی از صدّیقین وحی نمود که « برای من بندگانی است که من را دوست می دارند و من هم آن ها را دوست دارم ، آنان مشتاق من و من هم مشتاق آن ها هستم و آنان مرا در یاد دارند و من هم به یاد آنان هستم ، آن ها به من نظر دارند و من هم به آن ها نظر دارم ؛ پس اگر تو قدم جای قدم آن ها نهی ، تو را هم دوست خواهم داشت و اگر از راه آن ها منحرف شوی ، عقوبتت خواهم نمود » . او گفت : بار الها ! نشانه های آن ها چیست ؟! خطاب رسید : « آنان روزها هم چون چوپان مهربانی که مواظب گوسفندان خود می باشد ، به سایه می نگرند و منتظر آمدن شب هستند و همان گونه که پرندگان ، هنگام غروب با شور و شوق ، عازم آشیانه خود می گردند ، اینان هم ، با همین حال به استقبال غروب خورشید می روند ؛ پس آنگاه که شب فرا رسید و تاریکی همه جا را فرا گرفت و فرش ها پهن و همه گرد هم جمع شدند و هر دوستی با دوست خود خلوت نمود ، اینان در برابر من به پای می ایستند و صورت های خود را بر خاک می نهند و با تلاوت آیات قرآن به مناجات و گفتگوی با من بر می خیزند م نعمت های مرا سپاس می گویند ؛ پس آنان را می بینی که گاهی گریه می کنند و گاه شیون سر می دهند ؛ گاهی آه می کشند و گاه از معاصی و گناهان ، شکوه می کنند ؛ گاهی ایستاده و گاهی نشسته اند ؛ گاهی در حال رکوع و گاه در حال سجده اند ؛ و آن چه را که آنان به خاطر من تحمّل می کنند همه را می بینم و شکوه هایی که از محبّت من بر لب دارند می شنوم . اول چیزی که به آن ها عطا می کنم ، سه چیز است :یکی اینکه نور خودم را در دل های آن ها می افکنم ، در نتیجه همان گونه که من از آن ها آگاهم ، آن ها نیز از من با خبر خواهند بود .دوم این که اگر آسمان ها و زمین ها و آنچه را که در این میان هست در میزان آن ها ببینم ، باز آن را کم خواهم دانست .سوم این که رو سوی آن ها می کنم ؛ و به کسی که من رو سوی او کنم ، آیا احدی می تواند بداند که به او چه عطا خواهم نمود ؟! »
(باده گلگون ، انتشارات زمان ، ص ۲۷۶ و ۲۷۷)