همانا من از قرائت [ قرآن ] در رکوع و سجود ، نهى شدم. پس در رکوع، خداوند را بزرگ بشمارید و در سجود، بسیار دعا کنید ، که سزاوار برآورده شدن است.
امام باقر علیه السّلام فرمود: مى دانى حدّ رکوع و سجود چیست؟ گفتم: نه . فرمود: در رکوع سه مرتبه «سبحان ربى العظیم و بحمده» مى گویى و در سجود سه مرتبه «سبحان ربّى الاعلى و بحمده» . پس هر کس یکى کمتر بگوید، یک سوّم نمازش را نیاورده است و هر کس دو تا کمتر بگوید دو سوّم نماز را کم گذاشته است و هر کس تسبیح نکرد، نمازى ندارد.
به امام باقر علیه السّلام عرض کردم: کدامیک بهتر است؟ قرائت بسیار یا طول دادن رکوع و سجود؟ فرمود: طول دادن رکوع و سجود در نماز ، بهتر است . آیا گفته خداى جلّ جلاله را نشنیده اى: « پس آن اندازه که مى توانید از آن (قرآن) بخوانید و نماز بر پا دارید» . منظور از برپا داشتن نماز، تنها طول دادن رکوع و سجده است.
1 - استفاده از انگشتر عقیق (175).
2 - پوشیدن لباس پاکیزه (176).
3 - شانه کردن موها(177).
4 - مسواک کردن قبل از نماز.
5 - خود را براى نماز خوشبو نمودن (178).
6 - خواندن نماز در اول وقت ؛ هر چه به اول وقت نزدیکتر باشد، بهتر است ، مگر آنکه تاءخیر آن از جهاتى بهتر باشد؛ مثلا صبر کند، تا نماز را به جماعت بخواند(179).
7 - خواندن نماز به جماعت .
8 - گفتن اذان و اقامه به گونه اى که بین اذان و اقامه به اندازه یک سجده فاصله بیندازد و دعاهاى وارده را بخواند(180).